Sezon zaczął się kursami doszkalającymi, egzaminami, badaniami i oczywiście pracami   społecznymi na lotnisku (marzec 2002)
	Kopaliśmy rowek na kabel elektryczny, aby podciągnąć prąd do "Startu".
	Dziewczyny mają ten dryg do mioteł chyba w genach... Niepotrzebne im spadochrony do latania ;)
	AN-2 ugrzązł w rozmoczonym lotnisku więc trzeba było przygotować i uprzątnąć betonowy pas startowy, aby odskakujące kamienie nie pocięły nowego poszycia samolotu.
	Pretekst do przerwy w pracy.
	Już jestem gotowy, a do wylotu jeszcze prawie godzina.
	Śmigło, ja i Baybus.
	Oczekując, gadamy na różne tematy, głównie jednak spadochronowe.
	Wreszcie zbiórka na linii startu.
	Trochę zimno i wieje - ale tam w górze będzie na pewno "gorąco"...
	Andrzej będzie skakał tuż za mną.
	Nie mogę się już doczekać.
	Smutny sprawdza bardzo dokładnie.
	Tego dnia były tylko trzy wyloty, na jeden udało mi się załapać.
	W powietrzu oprócz skoczków krążyły też płatki śniegu - mimo rękawiczek ręce kostniały.
	Szef też skakał w moim wylocie i wylądował koło samego fotografa - Bajbusa.
	Mały spadochron, to i mało składania - Banan składa swoją Ninje.

Sezon rozpoczęty ! Wykonałem co prawda tylko jeden skok, ale dla mnie był bardzo ważny. Musiałem sprawdzić wszystkie swoje przemyślenia na temat "płaskiej". Chciałbym aby zawsze tak mi dobrze szło oddzielenie i płaska. Lądowanie miałem trochę nieudane. Wylądowałem szczęśliwy, że tak dobrze poszło i zapomniałem o porwistym wietrze, który poderwał spadochron i przewrócił mnie na mokrą trawę.